Η βλακεία πάει γήπεδο

Όσο βαθαίνει η κρίση αναδεικνύονται πράγματα που στο παρελθόν έμεναν στην αφάνεια, πράγματα τα οποία δεν μας απασχολούσαν ή τα θεωρούσαμε γραφικά ακόμα και αστεία. Ένα από αυτά είναι η απαράμιλλη βλακεία μας. Η βλακεία που αποτελεί ουσιώδες γνώρισμα του «Ελληναρά». Αυτή η βλακεία έβρισκε διάφορες διεξόδους. Χλευάζαμε τους ξένους, κάθε εθνικότητας, γιατί ήταν διαφορετικοί από εμάς. Δεν μας άρεσε που οι Σουηδοί ήταν διακριτικοί, οι Γερμανοί οργανωμένοι, οι Άγγλοι ευγενικοί, οι Ιταλοί φωνακλάδες, οι Αλβανοί εργατικοί, οι Γάλλοι ρομαντικοί. Εμείς είμαστε Έλληνες ρε. Ο περιούσιος λαός. Ο λαός που τα κάνει όλα καλά.

Μπορούσαμε να ξεγελάμε τους τουρίστες, να γελάμε με τα χάλια τους, να θυμώνουμε όταν λένε κάτι κακό για εμάς, να καταγγέλλουμε διεθνείς συνομωσίες όταν τα τραγούδια μας πατώναν στην Γιουροβίζιον. Όλα αυτά τα δικαιολογούσαμε υποσυνείδητα με τη γνωστή φράση: όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες αυτοί τρώγανε βελανίδια. Ο Ελληνάρας είχε γεννηθεί πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι όψιμοι επικριτές του.

Ο Ελληνάρας δεν πέθανε με την κρίση όπως πολλοί νομίζουν. Αντίθετα, θράφηκε, έγινε πιο δυνατός. Εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Μια από τις εκφράσεις του είδαμε και στο Euro από τους Έλληνες φιλάθλους. Όταν εσείς εφευρίσκατε ΕΕ, ΔΝΤ και ευρώ εμείς είχαμε ήδη φάει τα λεφτά σας, ανέγραψαν σε πανό. Είναι να αναρωτιέσαι: προσπαθούν να είναι βλάκες ή τους βγαίνει αυθόρμητα;

Η ελληνική μαγκιά ξεχειλίζει και φτάνει στα όρια της ηλιθιότητας. Φτάνει στο σημείο να απογοητεύεσαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα. Επειδή μάλλον δεν γνωρίζουν ας τους του πούμε: παιδιά δεν φάγαμε εμείς τα λεφτά τους, το αντίθετο συμβαίνει.

Αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, δεν ζούμε, όσοι ζούμε και δεν πεθαίνουμε αβοήθητοι χωρίς φάρμακα, με τα λεφτά τους, αλλά αυτοί ζουν με τα δικά μας. Αυτά που μας κλέβουν νόμιμα. Αυτά που λαμβάνουν με τη μορφή τόκων, φόρων και κλοπής, συγγνώμη αποκρατικοποίησης, της δημόσιας περιουσίας μας.

Δεν ζούμε επειδή μας λυπήθηκαν ούτε απολαμβάνουμε κάποια προνόμια που μας χάρισαν. Αντίθετα υπάρχουν και παρασιτούν μόνο γιατί τους πληρώνουμε εμείς.

Δεν χρεοκοπήσαμε επειδή τους φάγαμε τα λεφτά, αλλά επειδή φοβούνται μήπως δεν τους δώσουμε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα.

Δεν θα μας σώσουν αυτοί, αντίθετα θα εξαθλιωθούμε εμείς για να σωθούν οι ίδιοι.

Μην πέσετε από τα σύννεφα αν μάθετε ότι δεν τους κοροϊδέψαμε εμείς ποτέ. Αντίθετα αυτοί μας κοροϊδεύουν συστηματικά. Μάλιστα μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά ο χαζός Γιωργάκης, ο κλέφτης Άκης, ο μετανάστης από το Αφγανιστάν, ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, ο συνδικαλιστής, ο διαδηλωτής και όλοι οι κατά καιρούς ένοχοι που μας υπέδειξαν τα ΜΜΕ.

Μια χώρα της οποίας ο λαός ψηφίζει μπράβους είναι καταδικασμένη να ζει στην βλακεία. Μια βλακεία η οποία επιδοκιμάζεται από χιλιάδες ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν. Δεν θέλουν να σκεφτούν, να ξεβολευτούν, να αντιληφθούν τι γίνεται. Ένας λαός που εξαντλεί την ευρηματικότητα του σε χαζά συνθήματα στα πανό και σε χιλιάδες αναρτήσεις τους στο διαδίκτυο χωρίς να καταλαβαίνει τι γράφει, απλά για να επιβεβαιώσει την μαγκιά του έναντι όλων των άλλων, είναι καταδικασμένος να ζει στην δυστυχία.

Ακόμα και ο τρόπος που υποδέχθηκαν πολλές ιστοσελίδες την είδηση ότι κάποιοι συμπατριώτες μας έκαναν κάτι τόσο… έξυπνο, αποδεικνύει ότι εκτός από τον Ελληνάρα, συντηρούμε και τη βλακεία που τον ακολουθεί. Συντηρούμε την βλακεία του λαού. Εύγε…