Ανακούφιση και ευτυχία με έχουν πιάσει από τότε που ξανασωθήκαμε! Είναι όμως τόσες πολλές οι σωτηρίες που έχουν χάσει τη μοναδικότητά τους. Έχουμε γίνει η Μπαρτσελόνα των σωτηριών. Έτσι, επειδή η διάθεσή μου για πανηγύρια εξαντλήθηκε στις προηγούμενες σωτηρίες λέω να ασχοληθώ με κάτι άλλο σήμερα.
Ζήτησε λέει ο Καρατζαφέρης να μπορούν οι αστυνομικοί να πυροβολούν πρώτοι. Επίσης ζήτησε να μπορούν και οι πολίτες να οπλοφορούν και να προστατεύουν με αυτόν τον τρόπο την περιουσία τους.
Πολύ ωραία! Θα γίνουμε Αμερική λοιπόν! Φαντάζομαι έχετε δει τον «Ακήρυχτο Πόλεμο» του Μάικλ Μουρ. Κάπως έτσι οραματίζεται ο επαγγελματίας πατριώτης το μέλλον της χώρας του. Να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον για ψύλλου πήδημα, να έχουμε μια αστυνομία που θα μπορεί να εκτελεί όποιον θεωρεί ύποπτο, να γίνουμε όλοι ύποπτοι και να βλέπουμε τον άλλον ως πιθανό εχθρό.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο κόμμα υποστηρίζει μια τέτοια πρόταση. Το άλλοτε παιδί-θαύμα της ακροδεξιάς έχει σε πολλές περιπτώσεις εκφράσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ίδια θέση. Δείτε εδώ ένα χαρακτηριστικό βίντεο:
Η ζάλη του Καρατζαφύρερ είναι μεγάλη. Ο Σαμαράς του παίρνει τον χώρο που αυτός είχε οικειοποιηθεί και έτσι ο γιός του σανοπώλη πρέπει να αποδείξει ότι είναι πιο δεξιός από τους δεξιούς. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά το «πολιτικό σύστημα» έχει μεταλλαχθεί σε τεστ ακροδεξιοτήτων. Μέχρι τώρα μάλωναν για το ποιος είναι πιο τρο-ικανός. Τώρα μαλώνουν για το ποιος είναι πιο συντηρητικός. Ποιος θα κατεβάσει καλύτερα τις κουκούλες των γνωστών-άγνωστων, ποιος θα απαγορεύσει τις διαδηλώσεις, ποιος θα διώξει περισσότερους μετανάστες, ποιος θα χτυπήσει καλύτερα τον λαό. Έρχονται και εκλογές…
Η κρίση έγινε ευκαιρία για αυτούς να γίνουν απροκάλυπτοι. Πήραν αέρα από το γεγονός ότι οι απόψεις τους έγιναν πια «ρεαλιστικές» και «σοβαρές» αφού έτσι τις αντιμετώπισαν τα κανάλια, και τώρα ποιος τους πιάνει. Όπου να ‘ναι θα επαναφέρουν τη συζήτηση για την θανατική ποινή, για την απαγόρευση των εκτρώσεων και ίσως σκεφτούν να ξανανοίξουν την Μακρόνησο.
Κατόρθωσαν να βάλουν αυτά τα ζητήματα στην δημόσια συζήτηση. Άλλωστε ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι δεν ανήκουν σε αυτόν τον πολιτικό χώρο έχουν αφομοιώσει ρητορική και πρακτικές ανάλογες. Πάρτε παράδειγμα τον Καμίνη. Η Αριστερά στο σύνολό της αντιμετωπίζει την δεξιόστροφη μετατόπιση της κοινωνίας με δύο τρόπους: Είτε ως καθοδηγούμενη από το σύστημα είτε ως ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας. Είναι καιρός να αλλάξει αυτό, πριν να είναι αργά…