Ο Κάρολος περίμενε υπομονετικά τον αργοπορημένο Αντώνη. Μα καλά που είναι και αργεί, αναρωτήθηκε απευθυνόμενος σε στενό του συνεργάτη. Απάντηση δεν πήρε, όμως συνέχισε: Μήπως να πάω να την πέσω που λέτε και εσείς οι νέοι λίγο;
Μα κύριε Πρόεδρε πρέπει να του δώσετε την διερευνητική, του αποκρίθηκε ο ιδιαίτερός του.
Ε, θα την αφήσω κάτω από το πατάκι της εξώπορτας είπε αστειευόμενος ο Κάρολος.
Την ίδια ώρα στη Συγγρού ο Αντώνης έκανε πρόβα τις δηλώσεις του:
«Θα κάνουμε τα πάντα για μια κυβέρνηση που θα σώσει τη χώρα και θα την διασφαλίσει στην Ευρώπη και στο ευρώ, αφού θα φέρουμε ανάπτυξη και θα σταματήσει επιτέλους ο φαύλος κύκλος της ύφεσης που κάποιοι θέλουν να συντηρήσουν για να πετύχουν τους στόχους τους οι ίδιοι». Πως σας φαίνεται παιδιά;
-Λίγο ασύντακτο είναι Πρόεδρε αλλά δεν πειράζει έχει και ζέστη, απάντησε ο Μιχελάκης.
-Και τι σημαίνει αυτό;
–Ότι ο κόσμος θα κάθεται στο μπαλκόνι και δεν θα βλέπει τηλεόραση.
-Σωστά…
Στην Κουμουνδούρου το πάρτι είχε ξεκινήσει από νωρίς. Ο μόνος που δεν είχε όρεξη να πάει ήταν ο Παπαδημούλης, ενώ ο Λαφαζάνης φανερά απογοητευμένος είχε ήδη πιεί μερικά ποτάκια. Ξεφυσούσε και βαριανάσαινε κάθε δύο λεπτά, επαναλαμβάνοντας: «Αυτό ήταν λοιπόν, θα μείνουμε στο ευρώ…»
Ο Αλέξης σηκώθηκε για να ετοιμαστεί. Το έμφυτο χαμόγελό του δεν τον είχε εγκαταλείψει λεπτό. Μέχρι τώρα με πίεζαν αυτοί, τώρα θα τους εκδικηθώ, σκέφτηκε πονηρά. Θα τους ξεκαθαρίσω ότι δεν μπαίνω σε κυβερνήσεις και ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Πάει ο κυρ-Φώτης
Είχε να συναντηθεί με τον Αντώνη, λίγο μετά την ανάληψη της διερευνητικής εντολής από τον πρόεδρο της ΝΔ. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Α.Σ. Καλησπέρα Αλέξη, τι κάνεις;
Α.Τ. Καλησπέρα Αντώνη, συγχαρητήρια και από κοντά
Α.Σ. Ευχαριστώ! Δεν είναι όμορφη η μέρα σήμερα;
Α.Τ. Καλή είναι, αλλά σε βλέπω ιδρωμένο
Α.Σ. Πολλά τα βάρη που έχει να σηκώσει ένας πρωθυπουργός, Αλέξη.
Α.Τ. Τα βρήκες με τους άλλους;
Α.Σ. Δεν ξέρω
Α.Τ. Τι εννοείς δεν ξέρεις;
Α.Σ. Μεταξύ μας, δεν με αφήνουν να ασχοληθώ. Λένε πως δεν πρέπει να κουράζομαι, κι έτσι τα σοβαρά ζητήματα τα χειρίζεται η Ντόρα με τον Αβραμόπουλο. Αυτοί κανονίζουν τα της κυβέρνησης. Εγώ απλά βγαίνω φωτογραφίες.
Α.Τ. Κατάλαβα. Σε έχουν του πεταματού δηλαδή
Α.Σ. Όχι βέβαια. Το αντίθετο. Λένε ότι είμαι πολύ σημαντικός για να ασχολούμαι με τέτοια πράγματα.
Α.Τ. Και εσύ τους πιστεύεις;
Α.Σ. Φυσικά!
Α.Τ. Καλά ρε Αντώνη, όπως θές
Α.Σ. Εσύ θες να μπεις στην κυβέρνηση;
Α.Τ. Μπα, δεν νομίζω.
Α.Σ. Καλά αφού επιμένεις.
Α.Τ. Τα λέμε κάποια άλλη στιγμή.
Α.Σ. Έγινε Αλέξ, χάρηκα που σε είδα. Πάω να σερφάρω λίγο γιατί έχω ακούσει ότι όλος ο κόσμος μιλάει για μένα, αλλά δεν μπορώ να βρώ που είναι αυτός ο Γκοτζίλα για να με βάλει στο ίντερνετ.
Α.Τ. Μήπως εννοείς το mozilla
Α.Σ. Ναι που τον ξέρεις εσύ αυτόν;
Α.Τ. Τον χρησιμοποιώ κι εγώ.
Α.Σ. Αλήθεια, κι εγώ νόμιζα ότι δουλεύει μόνο σε εμάς.
Α.Τ. Ποιος;
Α.Σ. Ο Γκοτζίλα
Α.Τ. Mozilla
Α.Σ. Αυτός. Νόμιζα ότι είναι δικό μας παιδί, της ΟΝΝΕΔ.
Α.Τ. Έγινε Πρόεδρε, καλή πρωθυπουργία
Α.Σ. Ευχαριστώ Αλέξη
Η συνεδρίαση των στελεχών της ΔΗΜΑΡ είχε μόλις ξεκινήσει. Ο Φώτης Κουβέλης ήταν στο πόντιουμ. Η ζέστη αφόρητη και ο Μορφέας είχε σαγηνεύσει πολλά από τα στελέχη της υπεύθυνης Αριστεράς.
«Είμαι βαθύτατα συγκινημένος, που ένα κόμμα, υπεύθυνο, προγραμματικό, δημοκρατικό και ευρωπαϊκό, όπως η Δημοκρατική Αριστερά, κατάφερε να γίνει ρυθμιστής της κατάστασης στη χώρα, κατάφερε να συμβάλλει στην διάσωση της Ελλάδας και της Ευρώπης. Φίλοι και φίλες, ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε τι όρους θα θέσουμε για την συμμετοχή μας στην επόμενη κυβέρνηση».
Οι σύντροφοι της ΔΗΜΑΡ κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αποσβολωμένοι. Τα βλέμματά τους μαρτυρούσαν απορία. Τι διάολο, θα θέσουμε και όρους; Ο πιο έτοιμος να κυβερνήσει από όλους, ο Θόδωρος ο Μαργαρίτης σηκώθηκε και μίλησε: «Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, Πρόεδρε, πρέπει να σώσουμε το ευρώ. Δεν είναι ώρα για όρους, είναι ώρα για πράξεις»
Ο Φώτης αιφνιδιάστηκε. «Μα πρέπει να ζητήσουμε συμφωνία σε προγραμματικές συγκλίσεις και να επιμείνουμε στην απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου»
«Άστο ρε Φώτη, αυτά τα λέγαμε προεκλογικά. Πάμε να κάνουμε μια κυβέρνηση να τελειώνουμε γιατί έχω ράψει τρία καινούρια υπουργικά γιλέκα και ακόμα δεν τα έχω φορέσει. Άντε να πούμε με τις μαλακίες σου», είπε αγριεμένα ο Γρηγόρης.
«Εντάξει, εντάξει, κατανοώ την αγωνία σας να μην μείνει ο τόπος ακυβέρνητος. Θα προσέλθω στις συζητήσεις με στόχο την άμεση συγκρότηση της κυβέρνησης».
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνεδρίαζε μόνος του. Έδιωξε από νωρίς την Φώφη, λέγοντάς της με την ευγένεια που τον διακατέχει, «τράβα σπίτι σου, τρομάζεις τον κόσμο με αυτά τα μούτρα». Μόνος του λοιπόν, αφού τα παλιά στελέχη του κινήματος είναι σε διακοπές από τον Μάιο, και τα επόμενα στελέχη που οραματίζεται να έχει δίπλα του έχουν εξεταστική, σκεφτόταν ποια υπουργεία να ζητήσει. Άλλωστε ήταν βέβαιος ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Καλά τους πέθανα χτες με αυτό που είπα, ότι δεν κάνουμε κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν τα δύο πιο δύσκολα λεπτά της Μέρκελ. Και μετά λένε ότι δεν αντιστέκομαι, σκέφτηκε και ένα χαμόγελο ξέφυγε από το παχουλό του πρόσωπο.
Η ώρα έφτασε. Η συνάντηση των τριών αρχηγών είχε ξεκινήσει.
Ε.Β. Αντώνη είσαι το πρώτο κόμμα, πρέπει να ξεκινήσεις εσύ.
Α.Σ. Εντάξει Ευάγγελε. Λοιπόν, πρέπει να κάνουμε κυβέρνηση
Ε.Β. Αυτό το ξέρουμε πάμε παρακάτω
Α.Σ. Τι παρακάτω; Έχει και παρακάτω;
Φ.Κ. Ναι, πρέπει να δούμε το πρόγραμμα αυτής της κυβέρνησης, να δούμε τις συγκλίσεις.
Ε.Β. Βασικά πρέπει να τσιμπήσουμε κάτι και μετά να δούμε τα υπουργεία.
Α.Σ. Α, τα Υπουργεία. Σωστά!
Ε.Β. Κοίτα μη μας δώσεις τα μαύρα υπουργεία. Θέλω οπωσδήποτε Υπουργείο Πολιτισμού, Τουρισμού, Μακεδονίας-Θράκης, Αιγαίου και Αττικής. Και μια Αντιπροεδρία
Α.Σ. Έχουμε Υπουργείο Αττικής;
Ε.Β. Όχι αλλά θα κάνουμε. Με έχει φάει ο Μίμης.
Α.Σ. Καλά. Εσύ Φώτη;
Φ.Κ. Εμείς επιμένουμε ότι το ζήτημα δεν είναι να διαλέξουμε υπουργεία, αλλά να δούμε τις προγραμματικές συγκλίσεις
Α.Σ. Τρία Υπουργεία και μια Αντιπροεδρία είναι καλά;
Φ.Κ. Μα οι συγκλίσεις…
Ε.Β. Ε δεν μας χέζεις με τις συγκλίσεις ρε Φώτη. Εδώ κάνουμε πολιτική. Άσε τις συγκλίσεις για τα παράθυρα.
Φ.Κ. Μα…
Α.Σ. Τι μα; Θέλεις υπουργεία ή δεν θέλεις;
Φ.Κ. Θέλω. Άλλα πρέπει να δούμε τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση. Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από το μνημόνιο.
Α.Σ. Ε, ναι τα έχουμε πει αυτά.
Φ.Κ. Τι έχουμε πει;
Α.Σ. Θα επαναδιαπραγματευτούμε.
Φ.Κ. Μα χτες δεν είπες τίποτα στις δηλώσεις σου.
Α.Σ. Ναι, αλλά έτσι κι αλλιώς όλοι οι πρωθυπουργοί άλλα λένε κι άλλα κάνουν, οπότε δεν είπα ότι θα επαναδιαπραγματευτούμε για να επαναδιαπραγματευτούμε.
Ε.Β. Μόνος σου το σκέφτηκες αυτό;
Α.Σ. Ναι
Ε.Β. Φαίνεται.
Φ.Κ. Δηλαδή δεν θα επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο;
Α.Σ. Έχω σχέδιο
Φ.Κ. Τι σχέδιο;
Α.Σ. Λοιπόν, ακούστε. Θα ξεκινήσουμε να εφαρμόζουμε το μνημόνιο. Θα κάνουμε ό,τι μας λένε. Και μετά από δύο χρόνια θα τους πούμε «ρε παιδιά, δεν πάει άλλο, να αλλάξουμε κάτι;» και λογικά μετά θα μας πούνε «ναι, αλλάξτε»
Ε.Β. Σατανικό! Κι αυτό μόνος σου το σκέφτηκες ε;
Α.Σ. Με βοήθησε κι ο Παναγιώτης ο Ψωμιάδης
Φ.Κ. Εντάξει, κατανοώ ότι δεν θα απαγκιστρωθούμε από το μνημόνιο, όμως κάτι πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να βρούμε επιτέλους τις προγραμματικές συγκλίσεις
Α.Σ. Ε, δεν τρώγεσαι εσύ ρε Φώτη. Μας έπρηξες με τις προγραμματικές συγκλίσεις σου. Μήπως θέλεις ένα υπουργείο παραπάνω να σταματήσεις να με πρήζεις;
Φ.Κ. Ε βάλε κανα-δύο. Στον Καρατζαφέρη τέσσερα δώσατε
Α.Σ. Άντε καλά πάρε άλλο ένα αλλά μην ξανακούσω για προγραμματικές συγκλίσεις.
Ε.Β. Λοιπόν, να το μαζεύουμε. 10 υπουργεία εγώ, 4 ο Φώτης, τα άλλα δικά σου.
Α.Σ. Ε, όχι και δέκα ρε Ευάγγελε. Επτά θα πάρεις
Ε.Β. Επτά να είναι οι ώρες σου.
Α.Σ. Οκτώ
Ε.Β. Εννιά
Α.Σ. Εννιά
Ε.Β. Δέκα
Α.Σ. Δέκα
Ε.Β. Εντάξει.
Α.Σ. Είδες τι καλός που είμαι στις διαπραγματεύσεις Φώτη;
Φ.Κ. Είδα, είδα. Αλλά δεν μου λέτε, ποιος θα είναι πρωθυπουργός;
Α.Σ. Εγώ, γιατί;
Φ.Κ. Διαφωνώ. Θέλω πρόσωπο κοινής αποδοχής
Α.Σ. Γιατί εγώ δεν σου κάνω;
Φ.Κ. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Τι λες εσύ Ευάγγελε;
Ε.Β. Άσε μωρέ να γίνει ο Αντώνης
Φ.Κ. Όχι, θέλω να μπει τεχνοκράτης
Α.Σ. Αν σου δώσω ένα υπουργειάκι παραπάνω;
Φ.Κ. Ε, δώστο μου εσύ και θα δούμε
Α.Σ. Πάρτο ρε Φώτη.
Φ.Κ. Ευχαριστώ κύριε Πρωθυπουργέ
Α.Σ. Άντε πάμε σιγά σιγά, κουράστηκα.
Ε.Β. Είστε τρελοί; Αν φύγουμε τώρα θα νομίζουν ότι τα είχαμε συμφωνήσει από καιρό
Α.Σ. Σωστά
Φ.Κ. Να καθίσουμε τότε λίγο ακόμα.
Α.Σ. Τι άλλα νέα; Πως περνάτε κατά τα άλλα;
Ε.Β. Τέλεια, βρήκα επιτέλους την ησυχία μου
Φ.Κ. Τι εννοείς;
Ε.Β. Δεν πατάει κανείς στην Ιπποκράτους και έχω ηρεμήσει. Κάθομαι, διαβάζω τα βιβλία μου, ακούω τη μουσική μου. Εσύ;
Α.Σ. Κι εγώ ήρεμος ήμουν, αλλά από τότε που ήρθε αυτός ο Άδωνις έχω χάσει την ησυχία μου. Φωνάζει μεσημεριάτικα σαν χαζός και τον ακούει όλο το κτίριο.
Φ.Κ. Εμένα πάλι με ζάλιζαν κάθε μέρα όλα τα στελέχη μου να τους κάνω υπουργούς. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω για τις προγραμματικές συγκλίσεις αλλά μάταια.
Α.Σ. Σε καταλαβαίνω. Κι εγώ αντιπαθώ τους κολλημένους με την εξουσία.
Ε.Β. Εγώ να δεις